- Email: [email protected]
Allogeniczny żel płytkowy w leczeniu głębokiej martwicy skóry u chorego z ciężką hemofilią po alloplastyce kolana
acta haematologica polonica 44s (2013) 132–141
137
Wstęp: Częstość późnych powikłań septycznych po zabiegach endoprotezoplastyki stawów u chorych na hemofilię jest większa niż u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów bez obciążeń hematologicznych. Celem pracy jest ocena częstości septycznych obluzowań implantów u pacjentów z artropatią hemofilową po zabiegach endoprotezoplastyki stawów biodrowych i kolanowych. Materiał i metody: W latach 1998–2008 u 52 chorych z hemofilią (w tym 46 z ciężką hemofilią A i 6 z B) wykonano 86 zabiegów implantacji pierwotnej stawu biodrowego lub kolanowego. W 21 przypadkach w trakcie jednej operacji wszczepiono więcej niż jeden staw, odpowiednio u 17 pacjentów 2 stawy, u 3 pacjentów 3 stawy oraz u 1 pacjenta 4 stawy. Wiek chorych wahał się 23–58 lat (średni 37,6 roku); czas obserwacji wynosił 3–13 lat. Leczenie substytucyjne czynników krzepnięcia VIII lub IX prowadzono według ogólnie przyjętych zasad. Wyniki: Wszyscy chorzy przeżyli zabieg operacyjny. Septyczne obluzowanie endoprotezy stwierdzono u 7/52 (13,5%) chorych, dotyczące 11/86 (12,8%) operowanych stawów, w tym 9 kolanowych i 2 biodrowych. U 4 z nich wykonano usunięcie zakażonego implantu z jednoczesnym wszczepieniem endoprotezy (realloplastykę) osadzonej na cemencie z antybiotykiem. U 5 chorych usunięto zakażony implant (dealloplastyka) z następowym wszczepieniem ,,spacera’’ cementowego. W 2 przypadkach zastosowano operacyjne oczyszczenie mechaniczne powierzchni implantu oraz miejscowo i ogólnie antybiotyki. Utrzymywanie się zakażenia w tych przypadkach wymagało usunięcia implantów i wszczepienia ,,spacerów’’. Łącznie do 7 stawów poddanych dealloplastyce powtórnie wszczepiono 4 endoprotezy. Wnioski: Skuteczną metodą leczenia obluzowania septycznego endoprotez u chorych z artropatią hemofilową jest jedno- lub dwuetapowa rewizja operacyjna z usunięciem zakażonego implantu i wszczepieniem nowego. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.135
Zastosowanie autologicznego mrożonego żelu płytkowego i kleju fibrynowego w chirurgii tarczycy – doniesienie wstępne A. Misiak 1,*, A.B. Szczepanik 1, E. Lachert 2, K. Pielaciński 1, W. Dąbrowski 1, M. Dedecius 1, J. Antoniewicz-Papis 2 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 2 Zakład Zapewnienia Jakości i Organizacji Służby Krwi Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected] 1
Wstęp: Właściwości hemostatyczne żelu płytkowego (ŻP) i kleju fibrynowego (KF) oraz ich działania przyspieszające gojenie wykorzystywane są od kilku lat w praktyce klinicznej. Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności autologicznego mrożonego ŻP i KF stosowanych u chorych poddanych częściowemu lub całkowitemu wycięciu tarczycy. Materiał i metody: Do badań włączono 54 chorych, (45 K i 9 M) w wieku 22–75 lat, operowanych w latach 2009–2012 z powodu chorób tarczycy. Chorych podzielono na dwie grupy. W pierwszej grupie badanej (GB) obejmującej 18 chorych, przed operacją wytworzono i zamrożono autologiczny ŻP (4 chorych) lub KF (14 chorych). Śródoperacyjnie do rany aplikowano rozmrożony preparat KF lub ŻP, w połączeniu z chlorkiem wapnia i trombiną. Grupę kontrolną (GK) stanowiło 36 chorych, u których nie stosowano preparatów hemostatycznych. Porównywano: występowanie odczynów alergicznych, czas operacji, objętość wydzieliny z drenów, miejscowe powikłania oraz przebieg gojenie ran. Wyniki: W GB nie obserwowano odczynów alergicznych, a temperatura ciała po operacji nie przekraczała 378C. W GK również nie stwierdzano miejscowych i ogólnych odczynów alergicznych, ale u 19 chorych (52,7%) w okresie trzech dni pooperacyjnych spostrzegano jednorazowy lub wielokrotny wzrost ciepłoty ciała do 37,0–37,48C. Średni czas operacji w GB wynosił 72,8 min, a w GK 74 min (p < 0,05,NS). W GB średnia objętość wydzieliny z drenu wynosiła 54,7 ml, a w GK 82,2 ml (p > 0,05,S). U 3 chorych po aplikacji ŻP lub KF nie pozostawiono drenów. Rany pooperacyjne w obu grupach zagoiły się przez rychłozrost. Wnioski: Zastosowanie ŻP i KF jest bezpieczne i wolne od powikłań. Działanie hemostatyczne zmniejsza krwawienie pooperacyjne i nie zaburza gojenia rany. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.136
Allogeniczny żel płytkowy w leczeniu głębokiej martwicy skóry u chorego z ciężką hemofilią po alloplastyce kolana A. Misiak 1,*, P. Żbikowski 4, A.B. Szczepanik 1, E. Lachert 2, A. Buczma 3 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 2 Zakład Zapewnienia Jakości i Organizacji Służby Krwi Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 3 Klinika Zaburzeń Hemostazy i Chorób Wewnętrznych, Instytutu Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska
1
138
acta haematologica polonica 44s (2013) 132–141
4
Klinika Ortopedii CSKMSW, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected]
Wstęp: Hemofilia jest wrodzoną skazą krwotoczną, powodującą częste dostawowe wylewy krwi prowadzące do artropatii. Artropatia hemofilowa jest najczęstszą przyczyną planowych zabiegów ortopedycznych na dużych stawach. Endoprotezoplastyka kolana u chorych z hemofilią jest zabiegiem obarczonym powikłaniami związanymi z wieloletnim unieruchomieniem stawu kolanowego (zanik mięśni, zwłóknienie tkanek otaczających, ścieńczenie skóry i pogorszenie jej ukrwienia). Celem pracy było przedstawienie leczenia powikłania pooperacyjnego w postaci niedokrwiennej martwicy skóry po operacji całkowitej protezoplastyki stawu kolanowego prawego, u chorego na hemofilię. Opis przypadku: Chory 43 lata z ciężką postacią hemofilii A, z artropatią kolana i jego kilkunastoletnim usztywnieniem. Dodatkowym obciążeniem była małopłytkowość 70–100 G/l i przebyte zakażenie wirusem C żółtaczki (HCV+). Chorego operowano w jednej z Klinik Ortopedycznych: wykonano alloplastykę stawu kolanowego prawego m. PFC. Substytucja VIII czynnikiem krzepnięcia wg ustalonych standardów, osłona antybiotykowa. W przebiegu pooperacyjnym, pomimo zastosowania leków poprawiających miejscowe ukrwienie skóry, nastąpiła pogłębiająca się martwica skóry prawego brzegu rany. Wycięcie martwicy: powstała rana o wymiarach 8 x 5 cm, głębokości około 1,5–2,0 cm. Wobec zagrożenia zakażenia protezy zastosowano miejscowe leczenie allogenicznym, zgodnym grupowo żelem płytkowym. Opatrunki żelowe aplikowano na siatce Bactigras przez 19 dni. Uzyskano wypełnienie ubytku ziarniną, na którą położono przeszczep siatkowy skóry (3:1) i uzyskano po 11 dniach prawie całkowite wgojenie mesh graft. Chory prowadzony w osłonie antybiotykowej. Kontrola RTG stawu kolanowego bez cech infekcji. Podsumowanie: Allogeniczny żel płytkowy zastosowany jako opatrunek biologiczny i stymulator wzrostu tkanki łącznej spowodował całkowite wypełnienia ubytków, chroniąc również protezę kolana przed zakażeniem. Ten sposób postępowania pozwolił na szybkie położenie przeszczepu skórnego. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.137
Obecność autoprzeciwciał anty GPIIIa u pacjentki z wrodzoną trombastenią Glanzmanna (TG) A. Sikorska 1,*, K. Bykowska 2, K. Maślanka 3, K. Guz 3, B. Baran 2, W. Dąbrowski 4, A. Misiak 4, A.B. Szczepanik 4, J. Windyga 1,2, B. Ceglarek 1 1 Klinika Hemostazy i Chorób Wewnętrznych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 2 Zakład Hemostazy i Chorób Metabolicznych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 3 Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 4 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected]
Wstęp: Trombastenia Glanzmanna (TG) jest wrodzoną skazą płytkową charakteryzującą się defektem receptora płytkowego GP IIB/IIIA. U chorych występuje całkowity brak lub upośledzenie retrakcji skrzepu i agregacji płytek krwi (z wyjątkiem agregacji pod wpływem rystocetyny). Materiał i metody: Badania hemostazy pierwotnej obejmowały: 1) pomiar czasu okluzji (CT) (PFA-100 Dade-Behring); 2) badania agregacji płytek krwi (Chronolog). Badania hemostazy wtórnej: APTT, PT, TT, oznaczenie aktywności czynników krzepnięcia krwi przy użyciu analizatora BCS lub BCT (Siemens). Badania immunogenetyczne obejmowały: 1) ocenę ekspresji płytkowych receptorów metodą cytometrii przepływowej przy użyciu przeciwciał monoklonalnych; 2) genotypowanie HPA (PCR SSP, alloswoiste startery); 3) badanie na obecność auto i allo przeciwciał metodą immunoenzymatyczną. Opis przypadku: 67-letnia kobieta przyjęta do IHiT z podejrzeniem TG. Pierwsze objawy skazy krwotocznej (obfite krwawienia z nosa) pojawiły się w 3. m.ż. Od 5. miesiąca życia krwawienia nasiliły się. Były to powtarzające się krwawienia ze śluzówek nosa, jamy ustnej, przedłużone krwawienia po ekstrakcji zębów. Chora z powodu obfitych i przedłużonych krwawień miesięcznych była wielokrotnie hospitalizowana i leczona transfuzjami krwi. W wieku 20 lat przebyła masywny krwotok z dróg rodnych. W roku 1967 po raz pierwszy rozpoznano u niej TG. Była hospitalizowana w 2010 r. z powodu krwawienia z przewodu pokarmowego i wtórnej niedokrwistości, a w 2012 r. – krwawienia z przewodu pokarmowego. Po skoagulowaniu angiodysplazji za pomoca beamera argonowego i dodatkowo ostrzyknięciu adrenaliną uzyskano pełną hemostazę. Podczas hospitalizacji chora otrzymywała koncentrat krwinek czerwonych i rekombinowany czynnik VII. Wyniki: Przeprowadzone badania układu hemostazy (2009 r.) wykazały prawidłową liczbę płytek, prawidłowy cz. VIII I VWF: RCo, CT/ADP > 281 s i CT/EPI > 268, brak agregacji płytek krwi ze wszystkimi agonistami z wyjątkiem rystocetyny (35%, agregacja odwracalna). Badania immunogenetyczne wykazały prawidłową ekspresję receptorów płytkowych GP IIb/IIIa i GPIb/ IX/V i obecność autoprzeciwciał anty GP IIIA.
137
Wstęp: Częstość późnych powikłań septycznych po zabiegach endoprotezoplastyki stawów u chorych na hemofilię jest większa niż u pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów bez obciążeń hematologicznych. Celem pracy jest ocena częstości septycznych obluzowań implantów u pacjentów z artropatią hemofilową po zabiegach endoprotezoplastyki stawów biodrowych i kolanowych. Materiał i metody: W latach 1998–2008 u 52 chorych z hemofilią (w tym 46 z ciężką hemofilią A i 6 z B) wykonano 86 zabiegów implantacji pierwotnej stawu biodrowego lub kolanowego. W 21 przypadkach w trakcie jednej operacji wszczepiono więcej niż jeden staw, odpowiednio u 17 pacjentów 2 stawy, u 3 pacjentów 3 stawy oraz u 1 pacjenta 4 stawy. Wiek chorych wahał się 23–58 lat (średni 37,6 roku); czas obserwacji wynosił 3–13 lat. Leczenie substytucyjne czynników krzepnięcia VIII lub IX prowadzono według ogólnie przyjętych zasad. Wyniki: Wszyscy chorzy przeżyli zabieg operacyjny. Septyczne obluzowanie endoprotezy stwierdzono u 7/52 (13,5%) chorych, dotyczące 11/86 (12,8%) operowanych stawów, w tym 9 kolanowych i 2 biodrowych. U 4 z nich wykonano usunięcie zakażonego implantu z jednoczesnym wszczepieniem endoprotezy (realloplastykę) osadzonej na cemencie z antybiotykiem. U 5 chorych usunięto zakażony implant (dealloplastyka) z następowym wszczepieniem ,,spacera’’ cementowego. W 2 przypadkach zastosowano operacyjne oczyszczenie mechaniczne powierzchni implantu oraz miejscowo i ogólnie antybiotyki. Utrzymywanie się zakażenia w tych przypadkach wymagało usunięcia implantów i wszczepienia ,,spacerów’’. Łącznie do 7 stawów poddanych dealloplastyce powtórnie wszczepiono 4 endoprotezy. Wnioski: Skuteczną metodą leczenia obluzowania septycznego endoprotez u chorych z artropatią hemofilową jest jedno- lub dwuetapowa rewizja operacyjna z usunięciem zakażonego implantu i wszczepieniem nowego. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.135
Zastosowanie autologicznego mrożonego żelu płytkowego i kleju fibrynowego w chirurgii tarczycy – doniesienie wstępne A. Misiak 1,*, A.B. Szczepanik 1, E. Lachert 2, K. Pielaciński 1, W. Dąbrowski 1, M. Dedecius 1, J. Antoniewicz-Papis 2 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 2 Zakład Zapewnienia Jakości i Organizacji Służby Krwi Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected] 1
Wstęp: Właściwości hemostatyczne żelu płytkowego (ŻP) i kleju fibrynowego (KF) oraz ich działania przyspieszające gojenie wykorzystywane są od kilku lat w praktyce klinicznej. Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności autologicznego mrożonego ŻP i KF stosowanych u chorych poddanych częściowemu lub całkowitemu wycięciu tarczycy. Materiał i metody: Do badań włączono 54 chorych, (45 K i 9 M) w wieku 22–75 lat, operowanych w latach 2009–2012 z powodu chorób tarczycy. Chorych podzielono na dwie grupy. W pierwszej grupie badanej (GB) obejmującej 18 chorych, przed operacją wytworzono i zamrożono autologiczny ŻP (4 chorych) lub KF (14 chorych). Śródoperacyjnie do rany aplikowano rozmrożony preparat KF lub ŻP, w połączeniu z chlorkiem wapnia i trombiną. Grupę kontrolną (GK) stanowiło 36 chorych, u których nie stosowano preparatów hemostatycznych. Porównywano: występowanie odczynów alergicznych, czas operacji, objętość wydzieliny z drenów, miejscowe powikłania oraz przebieg gojenie ran. Wyniki: W GB nie obserwowano odczynów alergicznych, a temperatura ciała po operacji nie przekraczała 378C. W GK również nie stwierdzano miejscowych i ogólnych odczynów alergicznych, ale u 19 chorych (52,7%) w okresie trzech dni pooperacyjnych spostrzegano jednorazowy lub wielokrotny wzrost ciepłoty ciała do 37,0–37,48C. Średni czas operacji w GB wynosił 72,8 min, a w GK 74 min (p < 0,05,NS). W GB średnia objętość wydzieliny z drenu wynosiła 54,7 ml, a w GK 82,2 ml (p > 0,05,S). U 3 chorych po aplikacji ŻP lub KF nie pozostawiono drenów. Rany pooperacyjne w obu grupach zagoiły się przez rychłozrost. Wnioski: Zastosowanie ŻP i KF jest bezpieczne i wolne od powikłań. Działanie hemostatyczne zmniejsza krwawienie pooperacyjne i nie zaburza gojenia rany. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.136
Allogeniczny żel płytkowy w leczeniu głębokiej martwicy skóry u chorego z ciężką hemofilią po alloplastyce kolana A. Misiak 1,*, P. Żbikowski 4, A.B. Szczepanik 1, E. Lachert 2, A. Buczma 3 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 2 Zakład Zapewnienia Jakości i Organizacji Służby Krwi Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska 3 Klinika Zaburzeń Hemostazy i Chorób Wewnętrznych, Instytutu Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa, Polska
1
138
acta haematologica polonica 44s (2013) 132–141
4
Klinika Ortopedii CSKMSW, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected]
Wstęp: Hemofilia jest wrodzoną skazą krwotoczną, powodującą częste dostawowe wylewy krwi prowadzące do artropatii. Artropatia hemofilowa jest najczęstszą przyczyną planowych zabiegów ortopedycznych na dużych stawach. Endoprotezoplastyka kolana u chorych z hemofilią jest zabiegiem obarczonym powikłaniami związanymi z wieloletnim unieruchomieniem stawu kolanowego (zanik mięśni, zwłóknienie tkanek otaczających, ścieńczenie skóry i pogorszenie jej ukrwienia). Celem pracy było przedstawienie leczenia powikłania pooperacyjnego w postaci niedokrwiennej martwicy skóry po operacji całkowitej protezoplastyki stawu kolanowego prawego, u chorego na hemofilię. Opis przypadku: Chory 43 lata z ciężką postacią hemofilii A, z artropatią kolana i jego kilkunastoletnim usztywnieniem. Dodatkowym obciążeniem była małopłytkowość 70–100 G/l i przebyte zakażenie wirusem C żółtaczki (HCV+). Chorego operowano w jednej z Klinik Ortopedycznych: wykonano alloplastykę stawu kolanowego prawego m. PFC. Substytucja VIII czynnikiem krzepnięcia wg ustalonych standardów, osłona antybiotykowa. W przebiegu pooperacyjnym, pomimo zastosowania leków poprawiających miejscowe ukrwienie skóry, nastąpiła pogłębiająca się martwica skóry prawego brzegu rany. Wycięcie martwicy: powstała rana o wymiarach 8 x 5 cm, głębokości około 1,5–2,0 cm. Wobec zagrożenia zakażenia protezy zastosowano miejscowe leczenie allogenicznym, zgodnym grupowo żelem płytkowym. Opatrunki żelowe aplikowano na siatce Bactigras przez 19 dni. Uzyskano wypełnienie ubytku ziarniną, na którą położono przeszczep siatkowy skóry (3:1) i uzyskano po 11 dniach prawie całkowite wgojenie mesh graft. Chory prowadzony w osłonie antybiotykowej. Kontrola RTG stawu kolanowego bez cech infekcji. Podsumowanie: Allogeniczny żel płytkowy zastosowany jako opatrunek biologiczny i stymulator wzrostu tkanki łącznej spowodował całkowite wypełnienia ubytków, chroniąc również protezę kolana przed zakażeniem. Ten sposób postępowania pozwolił na szybkie położenie przeszczepu skórnego. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.137
Obecność autoprzeciwciał anty GPIIIa u pacjentki z wrodzoną trombastenią Glanzmanna (TG) A. Sikorska 1,*, K. Bykowska 2, K. Maślanka 3, K. Guz 3, B. Baran 2, W. Dąbrowski 4, A. Misiak 4, A.B. Szczepanik 4, J. Windyga 1,2, B. Ceglarek 1 1 Klinika Hemostazy i Chorób Wewnętrznych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 2 Zakład Hemostazy i Chorób Metabolicznych Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 3 Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska 4 Klinika Chirurgii Ogólnej i Hematologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected]
Wstęp: Trombastenia Glanzmanna (TG) jest wrodzoną skazą płytkową charakteryzującą się defektem receptora płytkowego GP IIB/IIIA. U chorych występuje całkowity brak lub upośledzenie retrakcji skrzepu i agregacji płytek krwi (z wyjątkiem agregacji pod wpływem rystocetyny). Materiał i metody: Badania hemostazy pierwotnej obejmowały: 1) pomiar czasu okluzji (CT) (PFA-100 Dade-Behring); 2) badania agregacji płytek krwi (Chronolog). Badania hemostazy wtórnej: APTT, PT, TT, oznaczenie aktywności czynników krzepnięcia krwi przy użyciu analizatora BCS lub BCT (Siemens). Badania immunogenetyczne obejmowały: 1) ocenę ekspresji płytkowych receptorów metodą cytometrii przepływowej przy użyciu przeciwciał monoklonalnych; 2) genotypowanie HPA (PCR SSP, alloswoiste startery); 3) badanie na obecność auto i allo przeciwciał metodą immunoenzymatyczną. Opis przypadku: 67-letnia kobieta przyjęta do IHiT z podejrzeniem TG. Pierwsze objawy skazy krwotocznej (obfite krwawienia z nosa) pojawiły się w 3. m.ż. Od 5. miesiąca życia krwawienia nasiliły się. Były to powtarzające się krwawienia ze śluzówek nosa, jamy ustnej, przedłużone krwawienia po ekstrakcji zębów. Chora z powodu obfitych i przedłużonych krwawień miesięcznych była wielokrotnie hospitalizowana i leczona transfuzjami krwi. W wieku 20 lat przebyła masywny krwotok z dróg rodnych. W roku 1967 po raz pierwszy rozpoznano u niej TG. Była hospitalizowana w 2010 r. z powodu krwawienia z przewodu pokarmowego i wtórnej niedokrwistości, a w 2012 r. – krwawienia z przewodu pokarmowego. Po skoagulowaniu angiodysplazji za pomoca beamera argonowego i dodatkowo ostrzyknięciu adrenaliną uzyskano pełną hemostazę. Podczas hospitalizacji chora otrzymywała koncentrat krwinek czerwonych i rekombinowany czynnik VII. Wyniki: Przeprowadzone badania układu hemostazy (2009 r.) wykazały prawidłową liczbę płytek, prawidłowy cz. VIII I VWF: RCo, CT/ADP > 281 s i CT/EPI > 268, brak agregacji płytek krwi ze wszystkimi agonistami z wyjątkiem rystocetyny (35%, agregacja odwracalna). Badania immunogenetyczne wykazały prawidłową ekspresję receptorów płytkowych GP IIb/IIIa i GPIb/ IX/V i obecność autoprzeciwciał anty GP IIIA.