- Email: [email protected]
[Nr 121] Porównanie dawek w narządach krytycznych dla techniki IMRT i techniki pól statycznych 3D-CRT dla grupy chorych na raka prostaty
66
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
[Nr 121] Porównanie dawek w narządach krytycznych dla techniki IMRT i techniki pól statycznych 3D-CRT dla grupy chorych na raka prostaty Anna Kowalik 1, Weronika Jackowiak 2,*, Małgorzata Skórska 1, Marta Adamczyk 1, Ewelina Konstanty 1, Tomasz Piotrowski 1, Kinga Polaczek-Grelik 3 1
Zakład Fizyki Medycznej, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań Zakład Radioterapii I, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań 3 Zakład Fizyki Medycznej Uniwersytet Śląski, Katowice 2
*Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Porównanie dawek w narządach krytycznych zmierzonej detektorami termoluminescencji pochodzącej od komponenty promieniowania fotonowego i neutronowego dla techniki IMRT i techniki pól statycznych 3D-CRT dla grupy chorych na raka prostaty. Materiał i metody: Do pomiaru dawek w narządach krytycznych poza polem napromieniania dla techniki 3DCRT i IMRT wykorzystano detektory termoluminescencyjne TLD 100 oraz fantom antropomorficzny. Wykonano plany leczenia prostaty z wykorzystaniem techniki IMRT i 3DCRT oraz tomoterapii dla fantomu antropomorficznego (Alderson phantom) i zmierzono dawki dla następujących narządów krytycznych: tarczyca, płuca, jądra, pęcherz moczowy. Porównano dawki w narządach krytycznych dla trzech technik: 3DCRT, IMRT i tomoterapii. Dodatkowo zmierzono dawkę pochodzącą od promieniowania neutronowego. Wyniki: Dawki zmierzone dla techniki 3DCRT wynosiły: tarczyca – 0,62 Gy; płuca – 0,99 Gy; pęcherz moczowy – 80,61 Gy; jadra – 4,38 Gy. Dawki zmierzone dla techniki IMRT wynosiły: tarczyca – 2,88 Gy; płuca – 4,78 Gy; pęcherz moczowy – 53,75 Gy; jądra – 6,48 Gy. Dawki zmierzone dla tomoterapii wynosiły: tarczyca – 0,58 Gy; płuca – 0,67 Gy; pęcherz moczowy – 34,71 Gy; jądra – 4,39 Gy. W przypadku pomiaru dawka pochodząca od neutronów stanowiła około 0,5% dawki terapeutycznej dla PTV. Wnioski: Podstawowym problemem pomiaru dawek poza polem promieniowania z wykorzystaniem detektorów TLD jest nieznajomość składu widmowego promieniowania rozproszonego w miejscach, gdzie nie występują fotony pierwotne, a dawka pochodzi od promieniowania wielokrotnie rozproszonego. Konsekwencją tego stanu jest brak wiedzy co do współczynnika kalibracyjnego, który powinien być zastosowany do obliczenia dawki. Niezależnie od metody pomiaru dawki w większych odległościach od PTV, wynoszące od kilku mGy do ponad dwóch Gy, wymagają dalszych badań. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.122 [Nr 122] Ogólnopolski program badania roli infekcji wirusem HPV16 w rozwoju raka gardła środkowego – doniesienie wstępne Paweł Golusiński Klinika Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań Adres email: [email protected] Cel: W ostatnich latach zakażenie wirusem HPV (głównie HPV16) stanowi istotny czynnik w etiopatogenezie raka płaskonabłonkowego głowy i szyi. Najistotniejszy związek aktywnej infekcji HPV z rozwojem nowotworu stwierdzono w guzach zlokalizowanych w obrębie migdałka podniebiennego i pozostałych lokalizacji gardła środkowego. Według polskiego piśmiennictwa, występowanie HPV w rakach płaskonabłonkowych waha się w przedziale 0–72%. Przyczyną tych wyników może być duża ilość wyników fałszywie dodatnich, związanych z doborem technik diagnostycznych. Celem pracy było poszukiwanie aktywnej infekcji wirusem HPV16 w rakach gardła środkowego z zastosowaniem algorytmu: badanie immunohistochemiczne dla p16 z następczym badaniem GP5+/6+PCR. Materiał i metody: Materiał pilotażowy obejmował grupę 50 chorych leczonych operacyjnie z powodu raka płaskonabłonkowego głowy i szyi zlokalizowanego w obrębie gardła środkowego. W celu oceny występowania aktywnej infekcji HPV wykonano barwienia immunohistochemiczne dla p16, a w przypadku uzyskania wyników dodatnich diagnostykę uzupełniono o technikę GP5+/6+PCR. Wyniki: Obecność aktywnej biologicznie infekcji wirusem HPV16 potwierdzono u połowy chorych, co świadczy o istotnej roli wirusa HPV16 w rozwoju raka gardła środkowego. Wnioski: W celu potwierdzenia trendu zwiększonej zachorowalności na raka związanego z wirusem konieczne jest jednak zgromadzenie jak największej ilości materiału. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.123
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
[Nr 121] Porównanie dawek w narządach krytycznych dla techniki IMRT i techniki pól statycznych 3D-CRT dla grupy chorych na raka prostaty Anna Kowalik 1, Weronika Jackowiak 2,*, Małgorzata Skórska 1, Marta Adamczyk 1, Ewelina Konstanty 1, Tomasz Piotrowski 1, Kinga Polaczek-Grelik 3 1
Zakład Fizyki Medycznej, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań Zakład Radioterapii I, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań 3 Zakład Fizyki Medycznej Uniwersytet Śląski, Katowice 2
*Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Porównanie dawek w narządach krytycznych zmierzonej detektorami termoluminescencji pochodzącej od komponenty promieniowania fotonowego i neutronowego dla techniki IMRT i techniki pól statycznych 3D-CRT dla grupy chorych na raka prostaty. Materiał i metody: Do pomiaru dawek w narządach krytycznych poza polem napromieniania dla techniki 3DCRT i IMRT wykorzystano detektory termoluminescencyjne TLD 100 oraz fantom antropomorficzny. Wykonano plany leczenia prostaty z wykorzystaniem techniki IMRT i 3DCRT oraz tomoterapii dla fantomu antropomorficznego (Alderson phantom) i zmierzono dawki dla następujących narządów krytycznych: tarczyca, płuca, jądra, pęcherz moczowy. Porównano dawki w narządach krytycznych dla trzech technik: 3DCRT, IMRT i tomoterapii. Dodatkowo zmierzono dawkę pochodzącą od promieniowania neutronowego. Wyniki: Dawki zmierzone dla techniki 3DCRT wynosiły: tarczyca – 0,62 Gy; płuca – 0,99 Gy; pęcherz moczowy – 80,61 Gy; jadra – 4,38 Gy. Dawki zmierzone dla techniki IMRT wynosiły: tarczyca – 2,88 Gy; płuca – 4,78 Gy; pęcherz moczowy – 53,75 Gy; jądra – 6,48 Gy. Dawki zmierzone dla tomoterapii wynosiły: tarczyca – 0,58 Gy; płuca – 0,67 Gy; pęcherz moczowy – 34,71 Gy; jądra – 4,39 Gy. W przypadku pomiaru dawka pochodząca od neutronów stanowiła około 0,5% dawki terapeutycznej dla PTV. Wnioski: Podstawowym problemem pomiaru dawek poza polem promieniowania z wykorzystaniem detektorów TLD jest nieznajomość składu widmowego promieniowania rozproszonego w miejscach, gdzie nie występują fotony pierwotne, a dawka pochodzi od promieniowania wielokrotnie rozproszonego. Konsekwencją tego stanu jest brak wiedzy co do współczynnika kalibracyjnego, który powinien być zastosowany do obliczenia dawki. Niezależnie od metody pomiaru dawki w większych odległościach od PTV, wynoszące od kilku mGy do ponad dwóch Gy, wymagają dalszych badań. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.122 [Nr 122] Ogólnopolski program badania roli infekcji wirusem HPV16 w rozwoju raka gardła środkowego – doniesienie wstępne Paweł Golusiński Klinika Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań Adres email: [email protected] Cel: W ostatnich latach zakażenie wirusem HPV (głównie HPV16) stanowi istotny czynnik w etiopatogenezie raka płaskonabłonkowego głowy i szyi. Najistotniejszy związek aktywnej infekcji HPV z rozwojem nowotworu stwierdzono w guzach zlokalizowanych w obrębie migdałka podniebiennego i pozostałych lokalizacji gardła środkowego. Według polskiego piśmiennictwa, występowanie HPV w rakach płaskonabłonkowych waha się w przedziale 0–72%. Przyczyną tych wyników może być duża ilość wyników fałszywie dodatnich, związanych z doborem technik diagnostycznych. Celem pracy było poszukiwanie aktywnej infekcji wirusem HPV16 w rakach gardła środkowego z zastosowaniem algorytmu: badanie immunohistochemiczne dla p16 z następczym badaniem GP5+/6+PCR. Materiał i metody: Materiał pilotażowy obejmował grupę 50 chorych leczonych operacyjnie z powodu raka płaskonabłonkowego głowy i szyi zlokalizowanego w obrębie gardła środkowego. W celu oceny występowania aktywnej infekcji HPV wykonano barwienia immunohistochemiczne dla p16, a w przypadku uzyskania wyników dodatnich diagnostykę uzupełniono o technikę GP5+/6+PCR. Wyniki: Obecność aktywnej biologicznie infekcji wirusem HPV16 potwierdzono u połowy chorych, co świadczy o istotnej roli wirusa HPV16 w rozwoju raka gardła środkowego. Wnioski: W celu potwierdzenia trendu zwiększonej zachorowalności na raka związanego z wirusem konieczne jest jednak zgromadzenie jak największej ilości materiału. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.123