- Email: [email protected]
TRIM28 protein controls sensitivity of breast cancer stem cells to chemotherapy and radiotherapy
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
51
Wnioski: Otrzymane wyniki potwierdzają wcześniejsze przypuszczenia, że określenie podwyższonej ekspresji lub obniżonej ekspresji jest informatywnym narzędziem pozwalającym na wykorzystanie miRNA w celu personalizacji leczenia. Otrzymane wyniki wskazują, że istotne wydaje się określenie dokładnej zależności między poziomem ekspresji miRNA a zachowaniem komórki. Różne poziomy ekspresji tego samego miRNA wywołują inne efekty biologiczne, których mechanizmy nie są poznane. Potencjalnie analiza ekspresji let-7d i miR-18a wydaje się być dobrym narzędziem charakteryzującym radioi chemiowrażliwość nowotworu, jednakże wymaga to szczegółowej walidacji metody i analizy klinicznej. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.093 [Nr 93] Skala RISRAS w ocenie przebiegu odczynu popromiennego ze strony skóry Ewa Ziółkowska *, Tomasz Wiśniewski, Danuta Króliczewska, Anna Zuza-Witkowska, Elżbieta Kaczmarek Oddział Radioterapii 1, Centrum Onkologii w Bydgoszczy *Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Skórne odczyny popromienne są najczęstszym skutkiem ubocznym radioterapii i stanowią istotnym problemem w praktyce pielęgniarskiej. Celem badania była ocena odczynu popromiennego ze strony skóry przy wykorzystaniu nowej skali RISRAS. Materiał i metody: Do badania włączono 83 pacjentów, w tym 75% stanowiły kobiety. W trakcie leczenia, 1 raz w tygodniu, lekarz i pielęgniarka przeprowadzili ocenę odczynów popromiennych ze strony skóry za pomocą skali RISRAS oraz skali RTOG. Zebrane dane poddano analizie statystycznej. Wykreślono zależność nasilenia poszczególnych objawów ze strony skóry względem czasu oraz zbadano korelację między maksymalną wartością punktową skali a czynnikami ryzyka nasilenia odczynu. Wyniki: Rumień skóry pojawił się po 2 tygodniach radioterapii, a jego nasilenie zwiększyło się po 4 tygodniach. Złuszczanie na sucho i wilgotno wystąpiło po 4 tygodniach radioterapii. Nasilenie zgłaszanych objawów subiektywnych, tj. bólu, pieczenia, świądu, korelowało ze zmianami morfologicznymi skóry. Wykazano korelację maksymalnej wartości punktów w skali RISRAS ze skalą RTOG (R = 0,787126, p < 0,05). Wnioski: Skala RISRAS jest precyzyjnym i wiarygodnym narzędziem do oceny popromiennego odczynu skórnego. Cykliczne badanie pacjenta za pomocą tej skali umożliwia zaobserwowanie dynamiki zmian popromiennych skóry oraz może być przydatne do modyfikacji leczenia wspomagającego i pielęgnacji chorego. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.094 [Nr 94] KAP1/TRIM28 protein controls sensitivity of breast cancer stem cells to chemotherapy and radiotherapy Patrycja Czerwińska 1,2,*, Anna Kowalik 3, Weronika Jackowiak 3, Maciej Wiznerowicz 1,4 1
Laboratory of Gene Therapy, Department of Cancer Immunology, Greater Poland Cancer Centre, Poznań, Poland Postgraduate School of Molecular Medicine, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland 3 Department of Medical Physics, Greater Poland Cancer Centre, Poznań, Poland 4 Department of Cancer Immunology and Diagnostics, Chair of Medical Biotechnology, Poznań University of Medical Sciences, Poznań, Poland 2
*Speaker E-mail address: [email protected] Aim: Cancer stem cells (CSCs) are largely responsible for the resistance to chemotherapy and radiotherapy, metastases and relapse of various types of cancer. It has been documented that self-renewal of CSCs is controlled by epigenetic mechanisms that regulate the expression of CSCs-specific genes. Modulation of specific histone modifications and DNA methylation may be exploited to induce differentiation of CSCs and sensitize them to standard chemotherapeutics. Our interests are focused on KAP1 protein that together with KRAB-containing zinc finger repressors (KRAB-ZFs) play role in sequence-specific transcriptional silencing through histone modifications and DNA methylation. The main aim of the project is to analyze the influence of KAP1 gene knockdown on cell proliferation and sensitivity to conventional breast cancer treatments. Material and methods: KAP1 gene knockdown was achieved with lentiviral vectors carrying specific shRNAs and the efficiency of knockdown was confirmed by RT-qPCR, Western blot and immunofluorescence using specific antibodies The percentage and morphology of CD44+/CD24 /low CSCs population in the KAP1KD and WT breast cancer cells were evaluated by FACS analysis. Next, modified and control cells were subjected for further studies with chemotherapeuticdoxorubicin and to radiotherapy in a dose-dependent manner. Cell proliferation in vitro was examined by proliferation assays
52
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
such as H3-thymidine incorporation assay and soft agar assay. Furthermore, two selected breast cancer cell lines were tested in vivo in nude mice. Results: We have achieved significant KAP1 knockdown in selected breast cancer cell lines using lentiviral vectors. We have observed that silencing of KAP1 gene decreased the number of CSCs in some of the tested breast cancer cell lines. Results obtained so far indicate that KAP1 knockdown leads to the sensitization of modified cells to doxorubicin and radiotherapy in some of the tested cell lines. Furthermore, KAP1 knockdown may have an impact on the kinetics of tumor growth. Conclusions: Our current work is focused on investigating molecular mechanisms that mediates KAP1-dependent sensitivity of breast cancer cells to chemotherapeutics and radiation. Ultimately, our findings may pave the way to novel and more effective therapies for breast tumors. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.095 [Nr 95] Radioterapia nieoperacyjnego guza serca – opis przypadku Dorota Gabryś 1,*, Andrzej Piela 2, Barbara Eberhardt 3, Joanna Szczasny 4, Leszek Hawrylewicz 3, Roland Kulik 3, Krystyna Trela 1, Sylwia Kellas-Ślęczka 5 Zakład Radioterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 3 Zakład Planowania Radioterapii i Brachyterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 4 Zakład Radiologii i Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 5 Zakład Brachyterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 1
2
*Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Guzy serca są bardzo rzadkimi nowotworami. W obecnym opisie przypadku przybliżymy diagnostykę oraz przebieg leczenia pacjentki z nieoperacyjnym guzem serca. Materiał i metody: U 66-letniej pacjentki w badaniu MR serca stwierdzono rozległy guz w obrębie worka osierdziowego o wymiarach 7 12 cm, natomiast w badaniu PET-TK, w guzie występował podwyższony wychwyt radioznacznika i nie stwierdzono przerzutów odległych. Pomimo wysokiego zaawansowania choroby pacjentkę zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Niestety śródoperacyjnie stwierdzono rozległy lity guz serca zajmujący śródściennie lewy przedsionek, prawą komorę i przegrody serca. Z pobranego materiału do badania histopatologicznego rozpoznano guz o utkaniu hemangiopericytoma z wysokim indeksem Ki67 > 30% i wysoką aktywnością mitotyczną. Wyniki: Pacjentka poddana była samodzielnemu leczeniu promieniami na obszar guza serca z marginesem do dawki całkowitej 54 Gy (2 Gy/dz, 5 dni/tydzień). Pacjentka była leczona techniką Rapid Arc fotonami X 20MV. Objętość CTV stanowił guz serca wrysowany na podstawie badań TK i MR z 0,5 cm marginesem. Średnia dawka w CTV wynosiła 54,2 Gy, średnia dawka w sercu wynosiła 38,27 Gy, dawka 20 Gy obejmowała 99,84% serca (V20), V30 – 79,8%, a V40 – 40%, średnie dawka w obszarze płuca lewego i prawego wynosiły odpowiednio 13,7 i 15,3 Gy, V20 odpowiednio 27,3 i 27,1 Gy. W trakcie leczenia cotygodniowo wykonywano MR serca (bez kontrastu) w celu określenia odpowiedzi na leczenie promieniami. Po 2 tygodniach leczenia pojawiła się większa ilość płynu w obu płucach i doszło do regresji guza serca, dlatego powtórzono badanie TK i przeplanowano dalszą część leczenia. Po kolejnych 2 tygodniach ponownie zmieniły się warunki anatomiczne (wystąpiła regresja płynu i dalsza niewielka regresja guza) i ponownie przeplanowano leczenie promieniami. Największa regresja guza wystąpiła w po pierwszych 2 tygodniach leczenia, objętość GTV zmniejszyła się z 486,13 do 279,1 cm3, pod koniec leczenia objętość guza wynosiła 253,86 cm3. Zmiana wielkości guza przełożyła się na zmniejszenie uciśnięcia serca. W trakcie całego leczenia pacjentka znajdowała się pod ścisłym nadzorem kardiologicznym. Leczenie przebiegło bez komplikacji, pacjentka zgłaszała głównie występowanie senności i osłabienia. Nie wystąpiły zaburzenia rytmu serca. Wnioski: W przypadku nieoperacyjnych guzów serca radioterapia może być dobrze tolerowanym leczeniem z wyboru, pod warunkiem ścisłej kontroli kardiologicznej i obrazowej. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.096
51
Wnioski: Otrzymane wyniki potwierdzają wcześniejsze przypuszczenia, że określenie podwyższonej ekspresji lub obniżonej ekspresji jest informatywnym narzędziem pozwalającym na wykorzystanie miRNA w celu personalizacji leczenia. Otrzymane wyniki wskazują, że istotne wydaje się określenie dokładnej zależności między poziomem ekspresji miRNA a zachowaniem komórki. Różne poziomy ekspresji tego samego miRNA wywołują inne efekty biologiczne, których mechanizmy nie są poznane. Potencjalnie analiza ekspresji let-7d i miR-18a wydaje się być dobrym narzędziem charakteryzującym radioi chemiowrażliwość nowotworu, jednakże wymaga to szczegółowej walidacji metody i analizy klinicznej. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.093 [Nr 93] Skala RISRAS w ocenie przebiegu odczynu popromiennego ze strony skóry Ewa Ziółkowska *, Tomasz Wiśniewski, Danuta Króliczewska, Anna Zuza-Witkowska, Elżbieta Kaczmarek Oddział Radioterapii 1, Centrum Onkologii w Bydgoszczy *Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Skórne odczyny popromienne są najczęstszym skutkiem ubocznym radioterapii i stanowią istotnym problemem w praktyce pielęgniarskiej. Celem badania była ocena odczynu popromiennego ze strony skóry przy wykorzystaniu nowej skali RISRAS. Materiał i metody: Do badania włączono 83 pacjentów, w tym 75% stanowiły kobiety. W trakcie leczenia, 1 raz w tygodniu, lekarz i pielęgniarka przeprowadzili ocenę odczynów popromiennych ze strony skóry za pomocą skali RISRAS oraz skali RTOG. Zebrane dane poddano analizie statystycznej. Wykreślono zależność nasilenia poszczególnych objawów ze strony skóry względem czasu oraz zbadano korelację między maksymalną wartością punktową skali a czynnikami ryzyka nasilenia odczynu. Wyniki: Rumień skóry pojawił się po 2 tygodniach radioterapii, a jego nasilenie zwiększyło się po 4 tygodniach. Złuszczanie na sucho i wilgotno wystąpiło po 4 tygodniach radioterapii. Nasilenie zgłaszanych objawów subiektywnych, tj. bólu, pieczenia, świądu, korelowało ze zmianami morfologicznymi skóry. Wykazano korelację maksymalnej wartości punktów w skali RISRAS ze skalą RTOG (R = 0,787126, p < 0,05). Wnioski: Skala RISRAS jest precyzyjnym i wiarygodnym narzędziem do oceny popromiennego odczynu skórnego. Cykliczne badanie pacjenta za pomocą tej skali umożliwia zaobserwowanie dynamiki zmian popromiennych skóry oraz może być przydatne do modyfikacji leczenia wspomagającego i pielęgnacji chorego. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.094 [Nr 94] KAP1/TRIM28 protein controls sensitivity of breast cancer stem cells to chemotherapy and radiotherapy Patrycja Czerwińska 1,2,*, Anna Kowalik 3, Weronika Jackowiak 3, Maciej Wiznerowicz 1,4 1
Laboratory of Gene Therapy, Department of Cancer Immunology, Greater Poland Cancer Centre, Poznań, Poland Postgraduate School of Molecular Medicine, Medical University of Warsaw, Warsaw, Poland 3 Department of Medical Physics, Greater Poland Cancer Centre, Poznań, Poland 4 Department of Cancer Immunology and Diagnostics, Chair of Medical Biotechnology, Poznań University of Medical Sciences, Poznań, Poland 2
*Speaker E-mail address: [email protected] Aim: Cancer stem cells (CSCs) are largely responsible for the resistance to chemotherapy and radiotherapy, metastases and relapse of various types of cancer. It has been documented that self-renewal of CSCs is controlled by epigenetic mechanisms that regulate the expression of CSCs-specific genes. Modulation of specific histone modifications and DNA methylation may be exploited to induce differentiation of CSCs and sensitize them to standard chemotherapeutics. Our interests are focused on KAP1 protein that together with KRAB-containing zinc finger repressors (KRAB-ZFs) play role in sequence-specific transcriptional silencing through histone modifications and DNA methylation. The main aim of the project is to analyze the influence of KAP1 gene knockdown on cell proliferation and sensitivity to conventional breast cancer treatments. Material and methods: KAP1 gene knockdown was achieved with lentiviral vectors carrying specific shRNAs and the efficiency of knockdown was confirmed by RT-qPCR, Western blot and immunofluorescence using specific antibodies The percentage and morphology of CD44+/CD24 /low CSCs population in the KAP1KD and WT breast cancer cells were evaluated by FACS analysis. Next, modified and control cells were subjected for further studies with chemotherapeuticdoxorubicin and to radiotherapy in a dose-dependent manner. Cell proliferation in vitro was examined by proliferation assays
52
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
such as H3-thymidine incorporation assay and soft agar assay. Furthermore, two selected breast cancer cell lines were tested in vivo in nude mice. Results: We have achieved significant KAP1 knockdown in selected breast cancer cell lines using lentiviral vectors. We have observed that silencing of KAP1 gene decreased the number of CSCs in some of the tested breast cancer cell lines. Results obtained so far indicate that KAP1 knockdown leads to the sensitization of modified cells to doxorubicin and radiotherapy in some of the tested cell lines. Furthermore, KAP1 knockdown may have an impact on the kinetics of tumor growth. Conclusions: Our current work is focused on investigating molecular mechanisms that mediates KAP1-dependent sensitivity of breast cancer cells to chemotherapeutics and radiation. Ultimately, our findings may pave the way to novel and more effective therapies for breast tumors. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.095 [Nr 95] Radioterapia nieoperacyjnego guza serca – opis przypadku Dorota Gabryś 1,*, Andrzej Piela 2, Barbara Eberhardt 3, Joanna Szczasny 4, Leszek Hawrylewicz 3, Roland Kulik 3, Krystyna Trela 1, Sylwia Kellas-Ślęczka 5 Zakład Radioterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 3 Zakład Planowania Radioterapii i Brachyterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 4 Zakład Radiologii i Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 5 Zakład Brachyterapii, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Oddział w Gliwicach 1
2
*Prelegent Adres email: [email protected] Cel: Guzy serca są bardzo rzadkimi nowotworami. W obecnym opisie przypadku przybliżymy diagnostykę oraz przebieg leczenia pacjentki z nieoperacyjnym guzem serca. Materiał i metody: U 66-letniej pacjentki w badaniu MR serca stwierdzono rozległy guz w obrębie worka osierdziowego o wymiarach 7 12 cm, natomiast w badaniu PET-TK, w guzie występował podwyższony wychwyt radioznacznika i nie stwierdzono przerzutów odległych. Pomimo wysokiego zaawansowania choroby pacjentkę zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Niestety śródoperacyjnie stwierdzono rozległy lity guz serca zajmujący śródściennie lewy przedsionek, prawą komorę i przegrody serca. Z pobranego materiału do badania histopatologicznego rozpoznano guz o utkaniu hemangiopericytoma z wysokim indeksem Ki67 > 30% i wysoką aktywnością mitotyczną. Wyniki: Pacjentka poddana była samodzielnemu leczeniu promieniami na obszar guza serca z marginesem do dawki całkowitej 54 Gy (2 Gy/dz, 5 dni/tydzień). Pacjentka była leczona techniką Rapid Arc fotonami X 20MV. Objętość CTV stanowił guz serca wrysowany na podstawie badań TK i MR z 0,5 cm marginesem. Średnia dawka w CTV wynosiła 54,2 Gy, średnia dawka w sercu wynosiła 38,27 Gy, dawka 20 Gy obejmowała 99,84% serca (V20), V30 – 79,8%, a V40 – 40%, średnie dawka w obszarze płuca lewego i prawego wynosiły odpowiednio 13,7 i 15,3 Gy, V20 odpowiednio 27,3 i 27,1 Gy. W trakcie leczenia cotygodniowo wykonywano MR serca (bez kontrastu) w celu określenia odpowiedzi na leczenie promieniami. Po 2 tygodniach leczenia pojawiła się większa ilość płynu w obu płucach i doszło do regresji guza serca, dlatego powtórzono badanie TK i przeplanowano dalszą część leczenia. Po kolejnych 2 tygodniach ponownie zmieniły się warunki anatomiczne (wystąpiła regresja płynu i dalsza niewielka regresja guza) i ponownie przeplanowano leczenie promieniami. Największa regresja guza wystąpiła w po pierwszych 2 tygodniach leczenia, objętość GTV zmniejszyła się z 486,13 do 279,1 cm3, pod koniec leczenia objętość guza wynosiła 253,86 cm3. Zmiana wielkości guza przełożyła się na zmniejszenie uciśnięcia serca. W trakcie całego leczenia pacjentka znajdowała się pod ścisłym nadzorem kardiologicznym. Leczenie przebiegło bez komplikacji, pacjentka zgłaszała głównie występowanie senności i osłabienia. Nie wystąpiły zaburzenia rytmu serca. Wnioski: W przypadku nieoperacyjnych guzów serca radioterapia może być dobrze tolerowanym leczeniem z wyboru, pod warunkiem ścisłej kontroli kardiologicznej i obrazowej. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.096