- Email: [email protected]
[Nr 118] Leczenia skojarzone nowotworów złośliwych ślinianki przyusznej w materiale Wielkopolskiego Centrum Onkologii w latach 2007–2012
64
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
CT wykonywano w większości przypadków 2 miesiące po zabiegu operacyjnym i 4 miesiące po zakończeniu leczenia uzupełniającego. Wyniki: 58 badań PET/CT wykonano u chorych z potwierdzonymi histopatologicznie przerzutami do węzłów chłonnych szyi z nieznanego ogniska pierwotnego (CUP Syndrome). 14 badań (24%) nie uwidoczniło ognisk aktywnego metabolicznie procesu rozrostowego. Potencjalne ognisko pierwotne wykazano w 18 badaniach (31%), uzyskując potwierdzenie histopatologiczne w 7 (12%). W dalszych 26 badaniach (45%) PET/CT nie rozpoznano ogniska pierwotnego, jednocześnie wykazując inną patologię: przerzutowe węzły chłonne szyi (21 badań (36%) potwierdzone histopatologicznie w 11 przypadkach i potencjalne przerzuty odległe (5 badań (9%). W grupie chorych z rozpoznanym guzem pierwotnym badanie PET/CT miało przede wszystkim charakter badania kontrolnego po leczeniu. Spośród 72 badań PET/CT w 28 przypadkach (39%) sugerowano wznowę miejscową procesu nowotworowego potwierdzoną w 11 sytuacjach (15%), w kolejnych 7 (10%) rozpoznano przerzuty do węzłów chłonnych szyi. W 8 badaniach (11%) ujawniono potencjalne przerzuty odległe (w 2 sytuacjach zmian nie potwierdzono w innych dodatkowych badaniach obrazowych, u 1 pacjenta rozpoznano drugie ognisko pierwotne potwierdzone w badaniu histopatologicznym). Wnioski: PET/CT pozwala na skuteczną diagnostykę pierwotnego ogniska nowotworowego u chorych z CUP Syndrome. Uzyskane w analizie wyniki odzwierciedlają dane literaturowe. W grupie chorych, którzy zakończyli leczenie onkologiczne, uzyskane dane są nieznacznie mniejsze niż czułość i swoistość analogicznych badań opisywanych w literaturze, co może wynikać z mniejszej liczebności i większej homogenności grupy badanej. Niższa swoistość jest prawdopodobnie konsekwencją stosunkowo krótkiego odstępu czasu pomiędzy zakończonym leczeniem a badaniem PET/CT u niektórych pacjentów, co zwiększa ilość wyników fałszywie pozytywnych. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.118 [Nr 118] Leczenia skojarzone nowotworów złośliwych ślinianki przyusznej w materiale Wielkopolskiego Centrum Onkologii w latach 2007–2012 Piotr Pieńkowski 1,*, Paweł Golusiński 1, Jakub Pazdrowski 1, Łukasz Łuczewski 1, Anna Wegner 1, Ewa Majchrzak 1, Joanna Kaźmierska 2 1
Klinika Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań 2 Zakład Radioterapii II, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań *Prelegent Adres email: [email protected] Wprowadzenie: Nowotwory złośliwe ślinianki przyusznej są bardzo zróżnicowane pod względem histologicznym. Klasyfikacja WHO z 2005 roku wyróżnia aż 24 typy pierwotnych nowotworów złośliwych, zlokalizowanych w śliniance przyusznej. Leczeniem z wyboru jest radykalny zabieg operacyjny połączony z odpowiednią operacją układu chłonnego szyi. Radioterapia uzupełniająca jest stosowana u pacjentów z guzami o wysokim stopniu złośliwości i gdy radykalność zabiegu operacyjnego jest wątpliwa. Chemioterapia ma znaczenie tylko w leczeniu paliatywnym. Cel pracy: Ocena wyników leczenia skojarzonego chorych z nowotworami złośliwymi ślinianki przyusznej leczonych w Wielkopolskim Centrum Onkologii w latach 2007–2012. Materiał i metody: Leczeniu operacyjnemu poddano 42 chorych z pierwotnym nowotworem złośliwym ślinianki przyusznej, poddanych radykalnemu leczeniu operacyjnemu w Klinice Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, w tym 24 kobiety i 18 mężczyzn. Średnia wieku wyniosła 54,3 roku, najmłodszy chory miał 24 lata, a najstarszy 87 lat. Średni czas obserwacji wyniósł 25 miesięcy. U wszystkich badanych chorych zastosowano pooperacyjną radioterapię uzupełniającą. Wyniki: Wyniki analizowano pod względem wybranych cech klinicznych i morfologicznych. 6 (14,2%) chorych zmarło z powodu wznowy choroby nowotworowej. Niepowodzenie leczenia dotyczyło chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym (m.in. porażenie nerwu twarzowego przed rozpoczęciem leczenia) oraz chorych, u których radykalność zabiegu operacyjnego była niepewna. Wnioski: Radioterapia uzupełniająca jest postępowaniem z wyboru u chorych z nowotworami ślinianki przyusznej o wysokim stopniu złośliwości. Porażenie nerwu twarzowego przed rozpoczęciem leczenia oraz naciekanie skóry przez proces nowotworowy w istotny sposób negatywnie wpływa na rokowanie. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.119
Zeszyty Naukowe WCO, Letters in Oncology Science 10S (2013) 1–79
CT wykonywano w większości przypadków 2 miesiące po zabiegu operacyjnym i 4 miesiące po zakończeniu leczenia uzupełniającego. Wyniki: 58 badań PET/CT wykonano u chorych z potwierdzonymi histopatologicznie przerzutami do węzłów chłonnych szyi z nieznanego ogniska pierwotnego (CUP Syndrome). 14 badań (24%) nie uwidoczniło ognisk aktywnego metabolicznie procesu rozrostowego. Potencjalne ognisko pierwotne wykazano w 18 badaniach (31%), uzyskując potwierdzenie histopatologiczne w 7 (12%). W dalszych 26 badaniach (45%) PET/CT nie rozpoznano ogniska pierwotnego, jednocześnie wykazując inną patologię: przerzutowe węzły chłonne szyi (21 badań (36%) potwierdzone histopatologicznie w 11 przypadkach i potencjalne przerzuty odległe (5 badań (9%). W grupie chorych z rozpoznanym guzem pierwotnym badanie PET/CT miało przede wszystkim charakter badania kontrolnego po leczeniu. Spośród 72 badań PET/CT w 28 przypadkach (39%) sugerowano wznowę miejscową procesu nowotworowego potwierdzoną w 11 sytuacjach (15%), w kolejnych 7 (10%) rozpoznano przerzuty do węzłów chłonnych szyi. W 8 badaniach (11%) ujawniono potencjalne przerzuty odległe (w 2 sytuacjach zmian nie potwierdzono w innych dodatkowych badaniach obrazowych, u 1 pacjenta rozpoznano drugie ognisko pierwotne potwierdzone w badaniu histopatologicznym). Wnioski: PET/CT pozwala na skuteczną diagnostykę pierwotnego ogniska nowotworowego u chorych z CUP Syndrome. Uzyskane w analizie wyniki odzwierciedlają dane literaturowe. W grupie chorych, którzy zakończyli leczenie onkologiczne, uzyskane dane są nieznacznie mniejsze niż czułość i swoistość analogicznych badań opisywanych w literaturze, co może wynikać z mniejszej liczebności i większej homogenności grupy badanej. Niższa swoistość jest prawdopodobnie konsekwencją stosunkowo krótkiego odstępu czasu pomiędzy zakończonym leczeniem a badaniem PET/CT u niektórych pacjentów, co zwiększa ilość wyników fałszywie pozytywnych. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.118 [Nr 118] Leczenia skojarzone nowotworów złośliwych ślinianki przyusznej w materiale Wielkopolskiego Centrum Onkologii w latach 2007–2012 Piotr Pieńkowski 1,*, Paweł Golusiński 1, Jakub Pazdrowski 1, Łukasz Łuczewski 1, Anna Wegner 1, Ewa Majchrzak 1, Joanna Kaźmierska 2 1
Klinika Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań 2 Zakład Radioterapii II, Wielkopolskie Centrum Onkologii, Poznań *Prelegent Adres email: [email protected] Wprowadzenie: Nowotwory złośliwe ślinianki przyusznej są bardzo zróżnicowane pod względem histologicznym. Klasyfikacja WHO z 2005 roku wyróżnia aż 24 typy pierwotnych nowotworów złośliwych, zlokalizowanych w śliniance przyusznej. Leczeniem z wyboru jest radykalny zabieg operacyjny połączony z odpowiednią operacją układu chłonnego szyi. Radioterapia uzupełniająca jest stosowana u pacjentów z guzami o wysokim stopniu złośliwości i gdy radykalność zabiegu operacyjnego jest wątpliwa. Chemioterapia ma znaczenie tylko w leczeniu paliatywnym. Cel pracy: Ocena wyników leczenia skojarzonego chorych z nowotworami złośliwymi ślinianki przyusznej leczonych w Wielkopolskim Centrum Onkologii w latach 2007–2012. Materiał i metody: Leczeniu operacyjnemu poddano 42 chorych z pierwotnym nowotworem złośliwym ślinianki przyusznej, poddanych radykalnemu leczeniu operacyjnemu w Klinice Chirurgii Głowy, Szyi i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, w tym 24 kobiety i 18 mężczyzn. Średnia wieku wyniosła 54,3 roku, najmłodszy chory miał 24 lata, a najstarszy 87 lat. Średni czas obserwacji wyniósł 25 miesięcy. U wszystkich badanych chorych zastosowano pooperacyjną radioterapię uzupełniającą. Wyniki: Wyniki analizowano pod względem wybranych cech klinicznych i morfologicznych. 6 (14,2%) chorych zmarło z powodu wznowy choroby nowotworowej. Niepowodzenie leczenia dotyczyło chorych z zaawansowanym procesem nowotworowym (m.in. porażenie nerwu twarzowego przed rozpoczęciem leczenia) oraz chorych, u których radykalność zabiegu operacyjnego była niepewna. Wnioski: Radioterapia uzupełniająca jest postępowaniem z wyboru u chorych z nowotworami ślinianki przyusznej o wysokim stopniu złośliwości. Porażenie nerwu twarzowego przed rozpoczęciem leczenia oraz naciekanie skóry przez proces nowotworowy w istotny sposób negatywnie wpływa na rokowanie. http://dx.doi.org/10.1016/j.onko.2013.09.119