acta haematologica polonica 44s (2013) 40–42
41
Materiał i metodyka: Analizie poddano 12 pacjentów (3K/9 M), mediana wieku 29 lat (17–35). Stopień zaawansowania choroby w momencie rozpoznania: II. Wszyscy pacjenci otrzymali co najmniej 3 linie leczenia skojarzonego (chemio- i radioterapia), u 7 (60%) wykonano AHSCT. Mediana czasu od rozpoznania do allo-HSCT wynosiła 5,5 roku (1,9–9,9). Wyniki: 9 chorych miało dawcę rodzinnego (4 K/5 M), 3 niespokrewnionego (1 K/2 M). U 2 chorych zabieg wykonano 2-krotnie. Wskazaniem do allo-HSCT był oporny nawrotowy HL w 2. i 3. całkowitej remisji (n = 4), częściowej remisji (n = 2), bez remisji (n = 6). Kondycjonowanie o zmniejszonej intensywności (RIC) zastosowano u wszystkich pacjentów: fludarabina/busulfan (n = 5), fludarabina/alkeran/campath (n = 5) i inne (n = 2). Źródło komórek krwiotwórczych: szpik (n = 6), krew obwodowa (n = 6). Mediana przeszczepionych komórek jednojądrzastych: 6,35 108/kg m.c. (0,97–11,15), w tym CD34+: 5,45 106/kg m.c. (1,37–7,58). Regeneracja po przeszczepieniu: mediany ANC >0, 5 109/l i liczby płytek >20 109/l wynosiły 20 dni. W 30. dobie po alloHSCT u 9 chorych stwierdzono chimeryzm dawcy 100%, 2 pacjentów zmarło przed 30. dobą, u 1 pacjentki stwierdzono braku wszczepu. Ostra choroba przeszczep-przeciwko-gospodarzowi: u 4 chorych w stopniu I oraz przewlekła u 2 chorych. Po medianie obserwacji 12,1 miesiąca (4–100, 4) 5 chorych żyje w całkowitej remisji, u 4 doszło do wznowy i zgonu z powodu oporności choroby. Dwóch pacjentów zmarło przed 30. dobą z powodu powikłań infekcyjnych. Wnioski: Allo-HSCT może stanowić skuteczną alternatywę leczenia chorych z opornym nawrotowym HL. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.242
Wyróżnienie Komitetu Naukowego XXV Zjazdu PTHiT Zastosowanie wczesnego badania PET po 1 cyklu ABVD u chorych na chłoniaka Hodgkina (HL) leczonych schematem ABVD – wieloośrodkowe badanie obserwacyjne Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków (PLRG) J.M. Zaucha 1,*, B. Małkowski 2, S. Chauvie 3, A. Warszewska 4, M. Dziuk 5, M. Kobylecka 6, J. Tajer 7, E. Subocz 8, J. Dzietczenia 9, W. Kulikowski 10, A. Romanowicz 11, M. Wojtowicz 12, R. Kroll-Balcerzak 13, A. Chamier-Ciemińska 14, K. Leśniewski-Kmak 1, P. Piwkowski 15, R. Czepczyński 16, A. D'amico 17, A. Mazurek 5, D. Woszczyk 12, T. Wróbel 9, A. Gallamini 3, J. Walewski 7 1 Odział Onkologii i Radioterapii Gdyńskiego Centrum Onkologii w Gdyni i Zakład Propedeutyki Onkologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Polska 2 Zakład Medycyny Nuklearnej Centrum Onkologii w Bydgoszczy, Polska 3 Ospedaliera S. Croce e Carle Santa, Cuneo, Włochy 4 Zakład Medycyny Nuklearnej Centrum Onkologii Instytut, Warszawa, Polska 5 Zakład medycyny Nuklearnej Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska 6 Zakład Medycyny Nuklearnej WUM, Warszawa, Polska 7 Klinika Nowotworów Układu Chłonnego, Centrum Onkologii Instytut, Warszawa, Polska 8 Klinika Chorób Wewnętrznych i Hematologii Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa, Polska 9 Klinika Hematologii i Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, Polska 10 Oddział Hematologii Szpitala MSW Olsztyn, Polska 11 Klinika Onkologii i Hematologii Centralnego Szpitala MSWiA Warszawa, Polska 12 Oddział Hematologii i Onkologii Hematologicznej Szpitala Wojewódzkiego w Opolu, Polska 13 Katedra i Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Polska 14 Oddział Kliniczny Onkologii, Centrum Onkologii im. prof. F. Łukaszczyka w Bydgoszczy, Polska 15 Dolnośląskie Centrum Medycyny Nuklearnej, Wrocław, Polska 16 Pracownia PET/CT Wielkopolskiego Centrum Medycznego, Poznań, Polska 17 Zakład Diagnostyki PET Centrum Onkologii w Gliwicach, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email:
[email protected] Wstęp: Szereg danych dowodzi wysokiej wartości predykcyjnej (93%) dodatniego wczesnego badania PET wykonanego po II cyklu chemioterapii ABVD (iPET2) co do wznowy lub progresji choroby. Dane dotyczące wartości prognostycznej wczesnego badania PET po 1 cyklu ABVD (iPET1) są skąpe. Z tego względu w ramach PLRG w 2010 roku rozpoczęto badanie obserwacyjne, którego celem była ocena wartości prognostycznej iPET1. Zakładano, że iPET1 będzie miał wysoką, wyższą niż iPET2 negatywną wartość predykcyjną (NPV), identyfikując chorych wysoce chemiowrażliwych kosztem zmniejszenia pozytywnej wartości predykcyjnej (PPV). Metodyka: Do badania dotychczas włączono 269, z czego analizie poddano 237 chorych z rozpoznaniem klasycznego HL w wieku powyżej 18 lat. Z postacią wczesną (IA–IIA) było 69, a z zaawansowaną (IIB–IVB) 168 chorych. Badanie PET wykonywano w 6 ośrodkach zgodnie z wystandaryzowanym protokołem przed i po pierwszym cyklu ABVD. W przypadku wyniku pozytywnego lub zgodnego z kryteriami minimalnego wychwytu rezydualnego wykonywano dodatkowo badanie po 2 cyklu ABVD. Badania oceniano według 5-stopniowej skali, uważając za badanie dodatnie te, w których stwierdzono wychwyt znacznika (18FDG) w miejscach wyjściowo zajętych przez chorobę większy niż wychwyt w wątrobie. Chorzy po zakończonym
42
acta haematologica polonica 44s (2013) 40–42
leczeniu byli monitorowani według ogólnie przyjętych kryteriów. Progresje choroby potwierdzano badaniem histopatologicznym lub wynikiem badań obrazowych. Wyniki: Dodatnie badanie iPET1 stwierdzono u 12 (17%) chorych z postacią wczesną i 57 (34%) chorych z postacią zaawansowaną. Przy medianie obserwacji 21 miesięcy progresję choroby stwierdzono u 6 chorych z postacią wczesną i 37 z postacią zaawansowaną, z czego z postacią wczesną iPET1 był negatywny u 2, a pozytywny u 4 chorych, a z postacią zaawansowaną, odpowiednio u 14 i 23 chorych. NPV i PPV iPET1 wynosiły 96% i 33% u chorych z postacią wczesną, a 87% i 40% z postacią zaawansowaną. U 31 chorych z dodatnim badaniem iPET1 stwierdzono negatywizację badania po 2 cyklu ABVD. Tylko u 2 takich chorych stwierdzono dotychczas progresję choroby. Wnioski: NPV iPET1 jest bardzo wysoka i identyfikuje chorych wysoce chemiowrażliwych jako potencjalnych kandydatów do przyszłych badań z deeskalacją leczenia. Niska wartość PPV iPET1 i brak wznów choroby u chorych z dodatnim badaniem iPET1 oraz negatywnym iPET2 sugeruje, że dla badań z intensyfikacją leczenia chorych nieodpowiadających na leczenia ABVD lepsze wydaje się badanie iPET po 2 cyklu. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.243